μία οικοδομή ή καλύτερα ένας πύργος, με το όνομα supermontparnasse.
μία ελληνίδα διαχειρίστρια που έπεισε τους 273 συνιδιοκτήτες να προβούν στην ανακαίνιση των όψεων του κτιρίου με τους 30 ορόφους.
το κίνητρο? η ανανέωση της εικόνας του, όταν το ολοκαίνουριο μεταλλικό και ενεργειακά πιο αποδοτικό του φόρεμα θα είναι έτοιμο.
μια μελέτη που κράτησε χρόνια και στην οποία έχω εμπλακεί, ένα εργοτάξιο σε εξέλιξη, που όμως δεν μου δόθηκε η ευκαιρία να παρακολουθήσω και μια επίσημη παρουσίαση του projct sur place, με παρουσία αρχιτεκτόνων, πολιτικών και δημοσιογράφων.
ένα πρωινό, που ξέφυγα από την καθημερινή μου διαδρομή και κατευθύνθηκα προς το 15ο διαμέρισμα, νότια του σταθμού montparnasse.
ένα πρωινό, που εκτός από το ότι βρέθηκα εκτός γραφείου, κατάφερα να χαζέψω τη θολή πόλη λουσμένη στο φως του χειμωνιάτικου ήλιου. το event έκλεισε με την επίσκεψη της πισίνας στον τελευταίο όροφο. οι φθορές λόγω παλαιότητας είναι εμφανείς και βάζουν ιδέες στη δυναμική συμπατριώτισσα για την επόμενη αποστολή της ως πρόεδρος του syndic!
σε συνέχεια της κλειστής αίθουσας με την έντονη μυρωδιά χλωρίου, η ταράτσα με την εντυπωσιακή θέα.
από τη μία ψάχναμε τον άλλο πύργο, τον διάσημο, που μετά βίας αχνοφαίνεται μέσα στην ομίχλη και από την άλλη για να μην φανούμε τελείως τουρίστες, παρατηρούσαμε και την εξέλιξη των εργασιών μόνωσης σε μία από τις όψεις.
δυστυχώς, το μεσημέρι έπιασα και πάλι το πόστο μου μπροστά στον υπολογιστή…